En ik kan het weten! Want ik was 1997-1998 de projectassistent èn dagvoorzitter van Oprit MKB, een grootse campagne van Instituut voor Midden- en Kleinbedrijf (IMK) om internet te promoten. Ongeveer driekwart van de bedrijven was toen nog niet op internet aanwezig en had dus ook geen website. Volgens IMK was onbekendheid met het Internet hiervoor de belangrijkste reden. Daar moest verandering in komen! Dus ontstond het initiatief om de kleine en middelgrote bedrijven (MKB) de elektronische snelweg op te krijgen.
Het initiatief dat genomen werd kwam voort uit het Stimuleringsprogramma Ontwikkeling Elektronische Diensten (Sp.OED), werd aanbevolen door VNO-NCW en Koninklijke Vereniging MKB Nederland en ondersteund door het Ministerie van Economische Zaken. Laatstgenoemde stopte toentertijd 0,5 miljoen gulden (ca. € 220.00,-) in de campagne.
Het MKB werd landelijk uitgenodigd en in de uitnodiging (1997) stond onder andere dit:
“Er worden nu al zaken gedaan via het Internet. Wellicht glimlacht u en haalt u uw schouders op. Toch is het de toekomst. Want de prognoses wijzen op een explosieve groei van omzet via het Internet. Binnen vier jaar 6 à 8 miljard! Wist u dat in Nederland nu al 15% van het bedrijfsleven op het Internet opereert? In USA is dat zelfs 50%. Denkt u alleen eens in wat dat aan concurrentie betekent.”
In samenwerking met innovatiecentra en Kamers van Koophandel organiseerde IMK 48 landelijke voorlichtingsbijeenkomsten van Den Helder t/m Maastricht, Groningen t/m Vlissingen en vele steden daar tussen in. Uiteindelijk hebben zo’n 3.000 ondernemingen en 4.000 personen de voorlichtingsbijeenkomsten bezocht.
IBM/Roccade gingen een samenwerking aan, participeerden in het project en haakten in op de grootschalige campagne die gestart was om de elektronische snelweg te promoten. Zij gaven de kleine en middelgrote ondernemingen gratis websites. Onder de naam E.trade maakten zij voor de ondernemers maximaal vier HTML-pagina’s aan. Daar was de eigen domeinnaam nog niet bij inbegrepen. Wel was E.trade bereid om de bedrijvenpagina’s kosteloos twee jaar te onderhouden.
Tijdens dit project, deze campagne, was ik verantwoordelijk voor de interne en externe communicatie in de projectorganisatie en tussen de projectorganisatie en de deelnemende partners aan het project.
Ook het goed laten functioneren van het projectbureau, de mailing, de handling, de telemarketing, de zaalreserveringen en de regionale PR en publiciteit behoorden tot mijn taken.
Kortom, alle voorbereidende en uitvoerende werkzaamheden van de 48 voorlichtingsbijeenkomsten die in Nederland zijn georganiseerd.
Een van mijn taken was ook het selecteren en uitnodigen van een dagvoorzitter die de hele bijeenkomst aan elkaar kon praten. In de praktijk bleek het nog niet zo makkelijk om iemand voor die rol te vinden. Zeker niet als bekend werd dat daar ‘slechts’ een ‘dank-je-wel’ en een flesje wijn tegenover stond. Nadat ik voorstelde om 1 van mijn directe collega’s - die voor het bewaken van de uitvoering van de presentatie toch altijd bij de voorlichtingsbijeenkomsten aanwezig waren - de rol van dagvoorzitter op zich te laten nemen, kreeg ik als reactie dat dat een goed idee was. En dat niet mijn collega’s deze rol kregen, maar ik! Want ik was de stabiele factor binnen het project. Ik was de spin in het web, ik was altijd als eerste op de locatie aanwezig om vooraf allerlei logistieke zaken met de locatie af te stemmen, diverse partijen, leveranciers en de deelnemers te ontvangen, was gedurende de dagen en avonden het aanspreekpunt en ging na afloop als laatste weg.
Dat was spannend zeg.… achter een katheder met een lichtspot op mijn gezicht gericht. En een kistje om op te staan, anders kon men mij niet zien staan achter die katheder.
De allereerste keer presenteerde ik de bijeenkomst met klapperende tanden. Ik deed mijn zegje en nam mijn rol als dagvoorzitter. En alleen die eerste dag kreeg ik van alle ondernemers een daverend applaus. Zo zenuwachtig als ik toen was voor de 1e keer in de rol van dagvoorzitter, zo gemakkelijk gaat het me nu af om voor publiek te staan.
De verwachtingen van ‘electronic commerce’, dus het verkopen van producten en diensten via internet, waren hooggespannen in die tijd. “Het ene na het andere onderzoeksbureau presenteert groeicijfers die wereldwijd in de honderden miljarden guldens lopen. Fikse kostenbesparingen zijn te behalen als bedrijven onderling via computernetwerken gaan handelen. En ook detaillisten moeten alert zijn op deze nieuwe ontwikkelingen, roepen de specialisten en goeroes, want de klant wil winkelen via Internet”, aldus Bart Dirks die hier in 1998 een artikel over schreef.
Vandaag de dag is het ondenkbaar dat een ondernemer geen website heeft. Een aantal hebben er zelfs meer dan 1. Koop en verkoop via internet is de gewoonste zaak van de wereld, daar wordt niet meer over nagedacht. En ik? Ik vind het een geweldig idee dat ik een onderdeel was van dit bijzondere project, zonder gebruik te kunnen maken van de telefoon-, ICT-, en Social Media voorzieningen die voor nu zo geïntegreerd zijn in ons leven.